Grafikçilerin Poposu Elbet Bir Gün İner
02.08.2017 günüydü: Bir arkadaşımdan basit bir karikatür çizmesini rica ettim. Ama burnu kocaman büyümüştü. Büyümesinin sebeplerinden biride iş makam sahibi olmasıdır.
Gün ola harman ola bizde elbet bir yerde rızkımızı kazanacağız. Bu arada insanlara tepeden bakmak yanlış olur. Sonuçta şekilli karizmatik birisi değildik. Arkadaş üç kağıtçının üç kağıtçılığı yapıyor. Bu şahısın işi olduğu zaman boktan da olsa yapmaya çalışıyorum. Çoğu zaman bu iyilikleri yap, deniz at oluyor.Bir kere birşey rica etsek çeşitli bahanelerle kıvrılıp sıyrıldığını zannediyordu.
Hiç kimse 4/4'lük değil biraz fazlası insanın gözüne batmıyor değildi. Birde 3-4 senedir motor sevdası var. Ben fotoğraf makinesi aldım. Heves edindi ve kendisi de aldı. Bir kişiyle fotoğraf çekelim kendimizi geliştirelim dedik. Baştan tamam olur dedi. Fotoğrafçılığı ilerlettikten sonra belki para kazanırız dedik. Bütün bunlar hava gazı olarak kaldı. Birde ben tripot aldım. Benden sonra o da aldı. 2-3 sene sonra kur yükselince tripotu sattı. Hevesi azaldı mı? Bitti mi? Onu sadece kendisi biliyor.
Bir Dokun Bin Ah İşit
Bir başka Grafikçi arkadaşı arasak iş bitti. Arkadaşlık bitti. Bir başka ifadeyle öküz ölünce ortaklık bitiyor.
Herkes kendi dünyasında yaşıyor. Ama iş koliklik sadece ben arayınca tavan oluyor. Üç kağıtların bini bir para alavere dalavere gayet güzel yapıyorlar. Manken gibi kızlara hemen koşuluyor. Hemen her yere yetişiliyor.Basit bir yerde çalışıyorlar. Ozalitçi diyorlar. Ama biraz deneyim sahibi olsalar hemen popoları büyüyor. Bir yere çağırdığım zaman orası uzak burası uzak bahaneleri benden kurtulduğunu söylüyor. Motorcu tayfalarıyla her yerlerde sürtüyor.
Kalbi kötü olmayabilirdi Grafikçiliğini iyi yerlerde göstermiyordu. Aile bağları çok güçlü bir arkadaştı. Açıktan okuyor hala son sınıfta bitirmek için uğraşıyordu. Yada sınav onunla uğraşıyordu. Sınava gireceği zaman, bir dersin kitap kapağını açtım mı diyordum? Evet açtım. Ama ders çalışmadığım dersten geçtim diyordu. Her şeyi olacağına bırakır. Yapması gerekeni hep son zamanda yapardı. Birde daha sonradan tanıştığı kişiler hiç böyle yapmıyordu.
Güç ve para insanlık sahibi yapıyor mu? Bunun cevabını biliyorum. Ama insan ne zaman doğru şıkkı bulur. Hep birlikte göreceğiz...
02.08.2017 günüydü: Bir arkadaşımdan basit bir karikatür çizmesini rica ettim. Ama burnu kocaman büyümüştü. Büyümesinin sebeplerinden biride iş makam sahibi olmasıdır.
Gün ola harman ola bizde elbet bir yerde rızkımızı kazanacağız. Bu arada insanlara tepeden bakmak yanlış olur. Sonuçta şekilli karizmatik birisi değildik. Arkadaş üç kağıtçının üç kağıtçılığı yapıyor. Bu şahısın işi olduğu zaman boktan da olsa yapmaya çalışıyorum. Çoğu zaman bu iyilikleri yap, deniz at oluyor.Bir kere birşey rica etsek çeşitli bahanelerle kıvrılıp sıyrıldığını zannediyordu.
Hiç kimse 4/4'lük değil biraz fazlası insanın gözüne batmıyor değildi. Birde 3-4 senedir motor sevdası var. Ben fotoğraf makinesi aldım. Heves edindi ve kendisi de aldı. Bir kişiyle fotoğraf çekelim kendimizi geliştirelim dedik. Baştan tamam olur dedi. Fotoğrafçılığı ilerlettikten sonra belki para kazanırız dedik. Bütün bunlar hava gazı olarak kaldı. Birde ben tripot aldım. Benden sonra o da aldı. 2-3 sene sonra kur yükselince tripotu sattı. Hevesi azaldı mı? Bitti mi? Onu sadece kendisi biliyor.
Bir Dokun Bin Ah İşit
Bir başka Grafikçi arkadaşı arasak iş bitti. Arkadaşlık bitti. Bir başka ifadeyle öküz ölünce ortaklık bitiyor.
Herkes kendi dünyasında yaşıyor. Ama iş koliklik sadece ben arayınca tavan oluyor. Üç kağıtların bini bir para alavere dalavere gayet güzel yapıyorlar. Manken gibi kızlara hemen koşuluyor. Hemen her yere yetişiliyor.Basit bir yerde çalışıyorlar. Ozalitçi diyorlar. Ama biraz deneyim sahibi olsalar hemen popoları büyüyor. Bir yere çağırdığım zaman orası uzak burası uzak bahaneleri benden kurtulduğunu söylüyor. Motorcu tayfalarıyla her yerlerde sürtüyor.
Kalbi kötü olmayabilirdi Grafikçiliğini iyi yerlerde göstermiyordu. Aile bağları çok güçlü bir arkadaştı. Açıktan okuyor hala son sınıfta bitirmek için uğraşıyordu. Yada sınav onunla uğraşıyordu. Sınava gireceği zaman, bir dersin kitap kapağını açtım mı diyordum? Evet açtım. Ama ders çalışmadığım dersten geçtim diyordu. Her şeyi olacağına bırakır. Yapması gerekeni hep son zamanda yapardı. Birde daha sonradan tanıştığı kişiler hiç böyle yapmıyordu.
Güç ve para insanlık sahibi yapıyor mu? Bunun cevabını biliyorum. Ama insan ne zaman doğru şıkkı bulur. Hep birlikte göreceğiz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder